“Verkrachters België zelden veroordeeld” (Tubantia 30-11-2012) waarin vermeld wordt dat waarschijnlijk slechts 4% van de daders gevangenisstraf krijgen.
En dat er in België per week gemiddeld 56 verkrachtingen 5 groepsverkrachtingen plaatsvinden. Ik vermoed dat voor (het grotere) Nederland die cijfers niet veel lager liggen.
Dáár stonden vijf van de zes verkrachters wel snel voor de rechter.
In India, een bepaald geen vrouwvriendelijk land, zijn velen kwaad over het gebeurde en roepen om strenge straffen.
Het goede van de openbare discussie over deze zaak was, dat de positie van vrouwen in India weer eens goed onder de aandacht kwam.
Voor mij blijft echter het totaal niet kunnen volgen van de keuzes van persbureaus, journalisten of redacteuren.
Ben je het slachtoffer van een groepsverkrachting in België, rot voor je, maar verder voor niemand interessant. Niet voor justitie, niet voor de journalistiek.
Het lijkt bijna of je dan als vrouw zelfs in India nog beter af zou zijn.
56 verkrachtingen per week
5 groepsverkrachting per week
Dat is 61 slachtoffers, per week, 3172 meisjes, vrouwen per jaar die zoiets verschrikkelijks mee moeten maken.
Dat kan niet, dat mag niet!
Aan politie en justitie in Nederland en België, en ook journalisten in Europa, wil ik dit zeer dringend vragen: doe er wat aan!
Veel te veel meisjes en vrouwen in de wereld worden nog het slachtoffer van geweld, onderdrukking, verschrikkelijke armoede of gebrek aan medische hulp. HELP!
“Het UN thema voor 2013 is:
"A promise is a promise: Time for action to end violence against women”.”
Dit lijkt mij een duidelijke oproep aan iedereen. Iedereen moet dat doen, wat hij of zij kan.
